Bu blog dil ile ilgili yanlış bilinenleri, bilinmeyenleri ya da gizemleri ortadan kaldırmak amacıyla kurulmuştur.
Giriş
Bu çalışmamızda Orta Asya Türk edebiyatı eserlerinde sıkça karşılaşılan bu ant içme deyişine (yine) bilinenlerin dışında yaklaşımla; hiç değinilmemiş anlamlar yükleyeceğiz. Bu çalışma aynı zamanda siz değerli okurlara önceki yazılarımızla çağrışım yaptırmayı, dağarcığımıza katılmış olanları pekiştirme ve yenilerini eklemeyi de amaçlamaktadır. Özenciyiz, yazılarımızda zevk almaya çalışmak bırakamayacağımız biricik alışkanlığımız.
Görüntü1(‘Paint’ programı ile düzenlendi)
https://www.posta.com.tr/galeri/gunesin-dogusu-gorsel-solen-sundu-2573253
Boşluktaki tamgaları yukarıdan aşağıya, soldan sağa açıklayalım sırasıyla
(Yeni Türk abecesi) (İnce ses karşılığı) Kalın ses karşılığı
N (e. .) N (e. .) (a. .) N, N(a. .)
G (e. .) G (e. .) (a. .) G, G(a. .)
NG – –
K – (a) K, K(a. . )
K (e. .) K, K (e. .) –
Tañrı kavramsal yazısı (ideogram) (yer, gök, güneş)
Önce dil tanımımı ekleyelim. Betke * bu tanım çerçevesinde ilerleyecek çünkü.
- Betke (makale), Tarık Konal, Bize öz Türkçe yaraşır, Ankara 2022, İzan yayıncılık, 14.bası
“Dil, ilk dili olacak düzeyde evrimleşmiş atalarımızdan başlayarak, birey olarak kavrayabildiğimiz, olan-biten her şeyin; zaman, ortam (uzay-oylum), yön ve devinim ana değişkenleri kullanılarak; benzetme aşamasını geçecek şekilde, şekiller ve sesler ile oluşturulan izdüşümüdür!” 1
1 (https://dilin-gizemi.net/index.php/2024/03/09/gudul-turk-kaya-yazitlari-ve-gizemleri/)
Bu noktada dil tanımıma uygun biçimde yazıtları, tamgaları. ‘kavramsal yazı’ örneklerini, özetle dili doğru anlamak için yöntemimi (düşünme) yeniden aktarıyorum:
“Dili doğru anlamak için yaşamı sağdan sola, ardından yukarıdan aşağıya kavramaya çalışmak zorundayız. Böylece yaşamın ve dilin oluştuğu çevre ya da yüzey-oylum boyutlarını, hem de geçmişten günümüze gelen zaman boyutunu(değişken) tanımlamış oluyoruz. Bunları devinimle birlikte gözlemleyerek oluşan anlamları, onları simgeleyen sesleri ve son olarak bunları yazılı dile taşıyan tamga (yazaç, tanılık töz) dediğimiz soyut göstergeleri kavramaktayız. (Onur Bilge DURLU)”
Şimdi bu ilkeyi görüntü 1’e uygulayalım. Kendimizi görüntünün yani yerin, güneşin, göğün dışında; onlardan bağımsız konumlandırıp gözlem yaparak gördüklerimizi kavrayıp onları gösterge olarak önermeye çalışacağız.
1-Sağdan sola baktığımızda ilk göğü görüyoruz değil mi? ‘ ) ‘ biçiminde soyutlaştırdığımız Orgun abecesindeki (a)N yani gök.
2-Yukarıdan aşağıya bakınca sarı güneşi ve gözümüze gelen ışınlarını. Doğduğu ya da yükseldiği için yönü ‘ ↑ ‘ yani ‘UK’ gibi gösterdim. Orhun abecesindeki ince ‘ K ’ !
3- Aşağı düşünmeyi sürdürürsek yeri ya da kalın ‘K’ dediğimiz yer’ i, görürüz.
Bu aşamada bu gördüklerimizi soyutlaştıralım. Orhun abecesindeki (a) N, NG, ince K tamgalarını görürüz değil mi? Kavradıklarımızı çizerek soyutlaştıralım.
Solda Orhun abecesindeki çift ünlü NG tamgamız. Gün doğarken ufka baktığımızda güneşin ışıkları gözümüze doğru gelir ama biz yerküre kendi çevresinde soldan sağa doğru döndüğü için doğudan (sağdan) doğar ve zaman ilerledikçe yükselir gibi algılarız şekildeki gibi. NG nin anlamının oluşumu budur. Gün, küñ, hün sözcüklerimiz bu göstergeyle ilgilidir. Mavi dikin ortasında yer bulunmakta; biz yerdeyiz ve bu biçimde algılarız!
Sağda Orhun abecesindeki ince K! Bu kez güneşin ardına geçmiş gibi yukarıdan aşağıya düşüneceğiz. Üstteki çizgi güneşi (küneşi) simgeler. Altında ise yer! İşte G > K dönüşümü!
Görüntü 1’i düşünerek Orhun abecesindeki ince K ‘yi açıklayalım. Ufuklara doğru baktığımızda önce yeryüzünü ( kalın K), sonra göğü ya da (a) N’ ı ( ‘ ) ‘ ), sonra Güneşi ( ince K) görürüz ve ikisi de gökyüzü dediğimiz boşluğun içindedir!
Görüldüğü gibi soldaki NG göstergesinin mavi dik göğü, sola yükselen kırmızı ise güneşi simgelemektedir. Angara, Tengri, Tengere, denge, Cengiz. . .
Göğü, güneşi, yeri yorumladık, göstergelere dönüşümü ya da soyutlamayı açıklamaya çalıştık.
Şimdi bu çok bilinen deyişimizi Türkçe açısından irdeleyelim. Günümüzde bile and olsun (göklere) diyen Türkleri Anadolu’da görebiliriz. Belki “gün tanık olsun” (yaptıklarıma) diyenleri bile. Yakın geçmişimizde bu deyişin söylendiğine tanık olan kişilerden biliyorum.
GÖK GİRSİN KIZIL ÇIKSIN
Anlambilim Ve Yorum Bilimi Önerisi
Gök girsin kızıl çıksın deyişinin bilinen anlamı, genel onay alan anlamı kısaca; “eğer sözümde durmazsam bu çelik (kılıç) bedenime gök gibi girsin; kanıma bulaşarak kızıl (kırmızı) çıksın” şeklindedir. Ant içme kılıcın kabzası tutularak yapılır, su verilmiş çelik mavimsidir!
Bilgilerimize göre ant içme ya da kan kardeşliği öncül Türk boylarında görülmektedir. İskitler; Hunlar; Göktürkler bu boylardandır ve İskitlerin (MÖ 800) bu uygulamayı yaptığı bilinmektedir. Ant içilirken Tanrı adı da anılmaktadır. 2
İlkin gök ve kızıl sözcüklerine dilimiz açısından kısaca bakalım,
TDK Güncel Sözlükte ‘gök’ (https://sozluk.gov.tr/)
1- İçinde gök cisimlerinin hareket ettiği sonsuz boşluk, uzay.
2-Yeryüzü üzerine mavi boşluk gibi kapanan gök kubbe, sema
3- Sıfat. Gökyüzünün denizin rengi; mavi ya da yeşile çalan mavi
4- Sıfat. Bu renkte olan; olgunlaşmamış
https://www.etimolojiturkce.com/kelime/g%C3%B6k#google_vignette ‘den:
Kelime Kökeni
Eski Türkçe kök “gökyüzü” sözcüğünden evrilmiştir. Eski Türkçe sözcük Eski Türkçe yazılı örneği bulunmayan *kö- “kalkmak, yukarı olmak” fiilinden +Ik sonekiyle türetilmiştir.
Tarihte En Eski Kaynak
Kök “gökyüzü. Mavi ” [ Orhun Yazıtları (735) : üze kök teñri asra yağız yer kılındukda [yukarıda mavi gök aşağıda kara yer yaratıldığında] ]
TDK Güncel Sözlükte ‘kızıl’ (https://sozluk.gov.tr/)
1-isim. Kızıl
2-Sıfat. Bu renkte olan
3- Sıfat. Aşırı derecede olan
4- Komünist
5- Hastalık
6-Altın
Etimoloji Türkçe com kayıtlarına göre
Kızıl/ Kızğıl / Orhun yazıtları (735)
Kelime kökeni kızığ ”kırmızı” sözcüğünden IL sonekiyle üretilmiş denilmektedir.
Bu iki sözcüğünde kökenine kuşkulu bulunmasına karşın değinilmeyecektir.
Sav: Gök sözcüğü için TDK güncel sözcükte verilen anlamların dışında; Yer (GAYA, GEO, KAYA) ve GÜN (KÜN) arasındaki boşluk olarak değerlendirilecektir! (Görüntü 2’deki yer ile güneş arasındaki eflatun alandaki bölüm)
Üstte Orhun abecesindeki NG çift sesli tamgamız ile ince ‘K’ ilişkisi çizilmiştir. Sol altta and kadehi ve kılıçlı ata balbalları. Sağda ise ise NG damgasının Oğuz Kağan duruşuyla özdeşleştirildiği fotoğraf üzerine çizilmiş görseldir; Büyükbabam!
*Not: Balballarda yine güneşle ilgili başka bilgiler bulunmaktadır. Ayrı bir çalışmada değinilecek bu ayrıntılara.
Adı ne olursa olsun (Oğuz duruşu, and duruşu, Oğuz Kağan duruşu; mason (!) duruşu, gönül duruşu. .) tamamında el gün-kün (eşle) ilgilidir. Türk sözcüğünün anlamının -kimliğinin özü sözcüğün yönü (tümleci) olan ‘K’ (ince) ile ilgilidir. ‘Türk’, gökteki güneşe tutkuyla ürüyen (seslenen) bilge soyumun adıdır özetle!
Sol üst “NG”. Mavi dik yukarıdan aşağı inen gök ya da (a)N, (ha)N. Yukarı sola doğru eğik (kırmızı) çizgi ‘GÜN’ ! Gökyüzüne baktığımızda yukarı doğru güneşi görürüz değil mi? Aslında bu kadar açık!
Bildiğiniz gibi Türk kaya yazıtlarında çözümleme ya da düşünme yönü sağdan sola sonra yukarıdan aşağıyadır. Başlıyoruz düşünmeye.
Gece karanlıktır. Sabah şafağın atmasıyla birlikte gökyüzü aydınlanmaya başlar ancak renksizdir başlangıçta. Karanlık önce gri tonlara döner ardından aydınlığa bırakır yerini. Sonra güneşin ışıkları yeryüzüne ulaşmaya başladıkça göğün maviliği daha çok belirmeye başlar. Gök sanki girercesine yeryüzünün üstüne çöker. Başka deyişlerle ‘gün ağarır’, ‘şafak atar’! Yazımızın konusunda denildiği gibi “GÖK” girmiş oldu mu sizce de? Yine önce ufukta güneşin altın sarısı ışıklarını görmeye başlarız ve güneş yükselmeye başladıkça; yukarı sola doğru kaydıkça “KIZIL” çıkmış oluyor mu sizce de? İşte “gök girdi kızıl çıktı”!
Umarım okurlar bu noktada dil tanımını anımsamaya başlarlar.
“Görüşüme göre mavi çelik bedenime girip kanımın renginde kızıl çıksın deyişi atalarımızın bu bilgisinin ikincil yorumudur; inançlarına benzetme yapılmış hoş bir biçimde!” Ayrıca gök ve güneş Tañrı (Tengri ya da) bilgimizle ve ona bağlılık demek olan inancımızla ilgili olduğundan Tañrı anılmış olmaktadır!
Görüleceği gibi Türk yazıtlarının çözümlenmesindeki mantık ya da yöntem bu deyişle örtüşüyor. Gökler yukarıdan aşağı giriyor ya da iniyor; Gün de sağdan sola yükselerek kayıyor! Başka deyişle ‘çıkıyor’ !
Dilin ya da sözcüklerin özdeklerin ve olan biten her şeyin ‘İZDÜŞÜM’ olması gerektiği savını yeniden analım bu noktada!
Yine günümüzde İslam’la ilgili olduğu sanılan önce sağ eli kullanmanın önerilmesi, önce sağ ayağın atılmasının önerilmesi gibi davranışlar doğrudan Güneşle ilgilidir. Türk inancı, töresi ve derin bilgisiyle ilgilidir. Güneş sağımızdan; doğudan doğar! Sola doğru yükselerek çıkar! Kavramların oluşması ve dilin biçimlenmesi bununla da doğrudan ilgilidir. Örnekler bunu kanıtlamıyor mu?
Yeniden görüntü 4’ü ekleyelim.
Kanımca başkentimiz Ankara’yı “ANGARA” şeklinde söylesek bile kusur işlemiyoruz. Sözcük ‘göğü güneşi (gökteki güneşi! NG ) arayanların yaşadığı kent’ anlamını taşımaktadır!
Şimdi sırada en zevkli olacağını umduğum sağ alttaki görüntü. Büyükbabam, yaşadığı dönemde siyah-beyaz çekilebiliyordu fotoğraflar. Onun üzerine ‘paint’ ile NG tamgamızı yerleştirdim.
Bu görseldeki duruş Oğuz Kağan duruşu; Bilge Kağan duruşu olarak bilinmektedir. Bu duruşu Atatürk’te de görmekteyiz. Türk ata inancını henüz tümüyle yitirmemiş başka atalarımızda da! Günümüzde bu duruşun anlamı konusunda İslâm etkisiyle gerçekle ilgisi olmayan yorumlar yapılmaktadır. Bir bölümü duruşu mason duruşu olarak nitelemekteler! Karşı gruptakiler ise İslam tasavvufu ile ilişkilendirerek “mümin kulumun kalbine sığdım, kalbim bu değerler için atıyor” gibi değerlendirmektedirler.
İki yorumun da gerçekle ilgisi yok kanımca. Bu damgaların ve duruştaki şeklin gerisinde atalarımızın inancı ya da Türk inancı; Tañrı bilgimiz gizlidir! Görüntünün anlamı atalarımızın inancına ya da Tañrı inancına bağlıyım demek olmalıdır! Çünkü o çağlarda henüz semavi denilen dinler bilinmemektedir. En azından Türklerin dinlerle ilgilerinin olmadığı söylenebilir. Balballarda binlerce yıl öncesinden bilgi aktarımı bulunmaktadır!! Kaya yazıtlarının çözümü çalışmalarımızda görüldüğü gibi Güneş sözcüğü sıkça kullanılmış; Türklerin Güneşle ilişkisi de açıktır ayrıca! (bakınız, blog, üç çalışma)
Daha da ileri gidilerek yeni bir sav öne sürülebilir:
“Türk söylencelerindeki Oğuz Kağan Güneş ile bağlantılıdır!”
Özenci olmak bu ve çok güzel! Sınır yok düşünmede! Bu sav düşünceme göre doğrudur; kuşkum olmadığını bile söyleyebilirim! Bu konu uzunca bir betke ya da kitap yazılacak kadar geniş kapsamlıdır. (ilerde bu konuyu çalışacağımı umarım!)
Bir söyleşisinde değerli büyüğüm Sn. Oktay Sinanoğlu Türkçedeki “GÖNÜL” sözcüğünün başka hiçbir dilde karşılığı yok demişti. 3
https://www.youtube.com/watch?v=JLDgZWrnESk, Prof. Dr. Oktay SİNANOĞLU
Bu çok düşündürmüştü o zaman bile beni; neden diğer dillerde bir sözcüğün karşılığı olmaz ki?
Nedeni bu sanırım! Atalarımızın doğayı kavrayışındaki derinlik ve güzellik! TÖRÜK TÖRE, TÖRÜ ya da inancı. Hepsiyle’ de ilgilidir! Görselin sanki arkasından izler gibi ya da kendinizi görsel yerine koyarak düşünmelisiniz! Karşımızda bir fotoğraf var! Yine aynı mantıkla düşündüğümüzde elimizin (L) altında gök “N” ve “G” (ün, güneş) var!
L ↓
(ü) N ↓
(ö) G ↓
Yukarıdan aşağıya L, N, G! Gökyüzünü ve Gün’ü görüp düşünerek elinizi yüreğimizin üstüne koyuyoruz! Yüreğimiz yaşam kaynağı güneşi simgeliyor, onunla özdeşleştirilmiş.
Türk duruşu diye bildiğimiz; ama ne yazık ki günümüzde de derinliğini ve güzelliğini unuttuğumuz atalarımızın duruşu! Türk Güneşle yoğrulmuştur neredeyse desek abartmış olmayız görüşüme göre.
Gönül göğü ve güneşi sevmek, gökteki güneşi sevmek! Bu aynı zamanda bilinci de içeren bir sözcüktür! ‘Bedenimizle ilgili bir ilgi ve sevgi değil; aklımızla değerlendirerek ulaşılan ilgi ve sevgi!’(Prof. Dr. Niyazi KAHVECİ benzer şekilde bunları çok güzel anlatmaktadır. Değerli olan budur! 4
4 https://www.youtube.com/watch?v=D71Otbg93ug, Prof. Niyazi KAHVECİ
Güneş sıcaktır ısıtır, aydınlatarak görmemizi sağladığından bilgilendirir; yaşatır. Gönül verdiğimiz insanlar da öyle değil mi? Gönül verebildiğimiz kişilerle birlikte olmak; yaşamak isteriz değil mi? Kanımca Türk inancı ile gönül sözcüğünün anlamı örtüşmektedir! O duruş Türk inancının çok güzel bir anlatımı!
Son olarak Atatürk’ün Güneş Dil Kuramına değinelim mi? Yoktur (!) böyle bir kuram, Atatürk yanlışlığını görüp bırakmıştır (!) denilen kurama?
“Şüphesiz Üçüncü Türk Dil Kurultayı’na damgasını vuran, Dr. Phil H. F. Kvergic’in Atatürk’ e gönderdiği Türk dilinin başka dillerle ilişkisi konusunda yeni bir teoriye zemin hazırlayan La Psychologie de queques elements des langues turques (Türk Dillerindeki Bazı Ögelerin Psikolojisi) adlı çalışmasından ilhamını alan Güneş-Dil Teorisi’dir. Güneş-Dil Teorisi’ nde iddia edildiği gibi, bütün dillerin Türkçeden geldiğine dair bir tez ortaya koymayan, daha ziyade Antropoloji ve Freud’un psikanaliz yöntemlerinden faydalanarak Türkçenin başka bazı dillerle akrabalığı olabileceğini ileri süren Dr. Kvergic, Avrupa’da bastıramadığı kırk yedi sayfalık bu tezde Atatürk, kardeş Türk Tarih Tezi ile Türk Dil Tezini taçlandıracak mükemmel bir müttefik bulmuştu. Atatürk’ün talimatıyla Güneş-Dil Teorisi hemen Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde okutulmaya başlandı ve İbrahim Necmi Dilmen, Hasan Reşit Tankut, Saim Ali Dilemre, Agop Dilâçar, İsmail Hami Danişmend, Agop Dilaçar, Ragıp Hulûsi Özdem gibi dilciler bu konu üzerinde çalışmaya başladılar. Hatta İbrahim Necmi Dilmen, İkinci Tarih Kurultayı’nda “Güneş-Dil Teorisinin Tarih Tezindeki Yeri” başlıklı bir bildiri sundu. Kvergic’in tezinin zamanlaması kusursuzdu ve artık bütün tezler birbirini destekliyordu.” 5
5 (TÜRK TARİH TEZİ İLE TÜRK DİL TEZİNİN KAVŞAĞINDA GÜNEŞ) https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/214376#:~:text=Kvergic’in%20Atat%C3%BCrk’e%20g%C3%B6nderdi%C4%9Fi,G%C3%BCne%C5%9F%2DDil%20Teorisi’dir. S.7)
Not. Görüşüme göre çok sayıda ve kusurlu, yanlı makale bulunmakta. Bu nedenle tek ‘betke’ den alıntı yapmayı yeterli bulmaktayım.
Görüşümü özetliyorum: Atatürk’ün ana önermesi yani güneşle bağ kurması kusursuzdu, ökece bir düşünceydi. Çalışmalarımda görüleceği üzere dil ve güneş ilişkisi davranışlarla sınırlı olma düzeyinin aşıldığını kuşkuya yer bırakmayacak biçimde (görüşüme göre) kanıtlamaktadır. Anlamlar, sesler ve bu ikisini simgeleyip taşıyan yazaçlar (tamga, tanılık töz, gösterge) hep güneşle bağlantılıdır. Bu ilişkinin Türkçenin yapısı ve kurgulanması aşamalarını aşarak dilin kökenine kadar götürülebileceği görüşündeyim.
Ek bilgi: “Saha İlinden Türkolog Sn. Ludmila Yegorova’nın aktardıklarına göre sözcüğün KRİL alfabesiyle yazılışı “көҥүл” şeklindedir. 6
Ludmila Yegorova. Türkolog https://sakhatyla.ru/translate?q=%D0%BA%D3%A9%D2%A5%D2%AF%D0%BB
Saha Türkçesindeki yazılışıysa “KÖÑÜL” ve anlamı da “ÖZGÜR” demekmiş! Ñ harfi nazal N; üstteki kıvrımı da “G” olarak düşünmek gerekiyormuş. Yani NG damgasının karşılığı! Gökler ve güneş davranışlarında özgürdür değil mi; onların yasaları bilimin yasalarıdır ve bildiklerini okurlar. Kimseyi dinlemez güneş; her gün doğar gökler de görünür! Özgürlük bu anlamda egemenlik anlamını da taşır. Gönlümüz de seçimlerinde böyle özgür değil midir? Bilimsel düşünceyle gönül’ ün ve özgürlüğün birbiriyle ilgisini de görmüş olduk böylece. Türkçe kusursuz bir dil görüşüme göre. Başka dillere neden özenir ve öykünürüz ki; bunun mantıklı bir nedeni olabilir mi?
Bildiğim kadarıyla değerli büyüğümüz Oktay Sinanoğlu beyin “bilim + gönül” adında bir kitabı var. Ayrıca Gönül dili Türkçe; Akıl ve Gönül konulu söyleşileri de var internette! Gönül dili Türkçe de ilginç ve güzel bir düşünüş; üstelik Atatürk’ ün savı Güneş Dili Türkçe savıyla bu çalışmadaki görüşlere göre de kanımca örtüşmektedir! Saygıyla; özlemle anıyoruz kendisini.
SONUÇ
Görüldüğü gibi dilin kökeninde Güneş her aşamada etkin! Sözcüğün kurgusunda, duygu kavramının oluşmasında; her aşamada! Güneşsiz dil olamıyor, Türkçe olamıyor değil mi? Atamızın kuramı; Güneş Dil Kuramı (GDK) Türk ulusu için gerçektir! Böyle anlaşılmalıdır. Türkler gökteki kün (eş) in çocuklarıdır, Türkçe ise bu kimliğin özü olan dilimizdir. Türkçe güneşin dilidir!
Aşağıdaki görselde şimdiye dek çözümlenen yazıtlardaki damgalarımızdan birkaçını yan yana yorumlayalım! Bence yeterince açık ama yine de birlikte görelim; Latin (!) alfabesinin kökeni Türk damgaları mı? G harfi için özellikle Güdül Türk Kaya yazıtlarındaki “ÜNGEŞ” açık yol gösterici olabilir mi? İlk dizge “L”, ikincisi “N”, üçüncüsü “G” harfinin damgalarımızla olan ilişkisini göstermektedir.
Gönül sözcüğündeki Latin(!) denilen harfleri görüyoruz değil mi; soldaki dikeyde! Sonra damgalarımızı! “G” de iki damga görüyoruz. Mavi kesikli dikey çizgiden (N) sola giden kırmızı NG damgasındaki “G” ; ve sağında bildiğimiz damgamız Latin (!) karşılığı “G” olan damgamız! Bu örnekleri çoğaltabiliriz kolaylıkla. Latin denilen Abece Türk damgaları kaynaklıdır görüşüme göre; kuşkum yok bu konuda!
Çalışmamız sona eriyor. Sonraki yazıda yine siz değerli okurları sıkmadan; tersine zevkle okuyacağınız bir biçimde Türkçeyi sevdirmek, derinliğini göstermek amacıyla benzer bir konu işlenecek.
Türkçe ile felsefe yapılamaz diyenleri sonsuza dek anlayamayacağım korkarım ki!
Yaşasın Türkçe! Sevgiyle, aydınlıkla, Türklük’ le kalın!
Not: Yukarıdaki ‘betke’nin ‘yapıt ülevi ödemeliği’ * (Konal, 2022) (telif hakkı) T.C. 5836 Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre yazarınındır. Tümüyle alıntılanamaz (iktibas edilemez) ve kısmen yapılacaksa ‘anıltı’ yapılıp (atıfta bulunup), kaynakça belirtilmeden alıntı yapılamaz.
*(Konal, 2022)
1- [PDF] Türk kültür çevresinde ant
İ Durmuş – Millî Folklor, 2009 – media.turuz.com
2- https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/212864 kvergiç ve güneş dil teorisi pdf
3- https://ataturkansiklopedisi.gov.tr/bilgi/gunes-dil-teorisi/?pdf=3638 https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/3230229
4- TÜRK TARİH TEZİ İLE TÜRK DİL TEZİNİN KAVŞAĞINDA GÜNEŞ …https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/214376#:~:text=Kvergic’in%20Atat%C3%BCrk’e%20g%C3%B6nderdi%C4%9Fi,G%C3%BCne%C5%9F%2DDil%20Teorisi’dir.